Wielu sportowców cierpi z powodu kontuzji, które nie pozwalają później w pełni spełniać się w danym sporcie. Jednym z takich kontuzji jest pęknięcie więzadła.
Wiązadła są podobnymi do ścięgien pasmami z tkanki łącznej. Łączą one ze sobą przede wszystkim ruchome względem siebie kości szkieletu. Dbają one o to, by w stawach mógł odbywać się ruch, a powierzchnie stawowe nie przemieszczały się. W zależności od ich funkcji dzielimy je na wiązadła łączące, prowadzące i hamujące.
Zerwania wiązadeł jest typowym urazem u sportowców
U piłkarzy najczęściej dochodzi do pęknięć bocznych i krzyżowych wiązadeł w stawie kolanowym. Również narciarze, odkąd zaczęli używać wysokich butów, ulegają często urazom stawu kolanowego powiązanym z zerwaniem wiązadeł. Wcześniej najczęstszym urazem były u nich złamania kostki.
Szczególnie u sportowców niektóre wiązadła, jak na przykład w stawach kolanowych lub skokowych, są szczególnie obciążone. W wyniku niekontrolowanego ruchu, na przykład upadku, zwichnięcia czy potknięcia – wiązadło może zostać nadwerężone i w końcu ulec zerwaniu, czyli inaczej mówiąc pęknięciu.
Rozerwanie może dotyczyć samego wiązadła lub jego przyczepu. W drugim przypadku może dojść do pęknięcia i oderwania również fragmentu kości.
Do jakich zerwań wiązadeł dochodzi najczęściej?
Staw kolanowy i skokowy (kostka) są najczęstszymi miejscami w organizmie ludzkim, gdzie dochodzi do zerwania wiązadeł. W kolanie najczęściej uszkodzeniu ulegają wiązadła poboczne i krzyżowe. Pęknięciu wiązadeł pobocznych występuje najczęściej wraz z urazem łękotki. Przy złamaniu w stawie skokowym rodzaj pękniętego wiązadła zależy od ruchu, który spowodował obrażenie. Przy zgięciu kostki do środka zostaje zerwane wiązadło zewnętrzne. Natomiast przy wygięciu na zewnątrz zagrożone jest wiązadło wewnętrzne. Przy ruchu obrotowym uszkodzeniu mogą ulec obydwa wiązadła.
W jaki sposób można wyleczyć zerwanie wiązadeł?
Przede wszystkim należy określić wielkość urazu i ustalić czy rzeczywiście doszło do zerwania wiązadła czy tylko o jego naderwanie. W tym drugim przypadku pęknięciu ulegają ocne włókna białkowe. Natomiast włókna elastyczne zostają nieuszkodzone. Kolejną czynnością jest ustalenie czy staw spełnia swoją funkcję. Lekarz ocenia zakres ruchów w uszkodzonym stawie. Już na podstawie tego badania można stwierdzić pęknięciu wiązadła. Wykonuje się również zdjęcie rentgenowskie dla upewnienia się. Jeżeli wiązadło zostało zerwane razem z fragmentem kości, to będzie to widoczne na kliszy. Dalszym informacji dostarczy badanie wziernikowania stawu.
Kiedy dokonywane jest leczenie operacyjne stawu?
Jeżeli zostanie stwierdzone tylko naderwanie wiązadła, uszkodzony staw powinien być unieruchomiony. Najczęściej zakłada się opaskę gipsową lub ortezę kolana. Zerwanie wiązadeł standardowo wymaga leczenia operacyjnego. Po tym zabiegu staw musi być również unieruchomiony za pomocą gipsu, tak aby nie można było wykonywać w stawie ruchu, a uszkodzone wiązadło mogło się zrosnąć. Po zakończeniu pierwszego etapu leczenia konieczna jest dalsza rehabilitacja, podczas której osłabione w wyniku długiego unieruchomienia mięśnie odzyskają swoją sprawność oraz staw będzie mógł funkcjonować prawidłowo.
Sportowcy najczęściej są w dobrej kondycji fizycznej, dlatego proces gojenia zerwanych lub naderwanych wiązadeł przebiega szybko. Powikłania mogą wystąpić wtedy, gdy uraz wystąpił kolejny raz w tym samym miejscu i w wyniku przebiegu procesu gojenia się wiązadło utraciło stabilność i nie może ono wtedy wykonywać swojego zadania – utrzymywać stawu we właściwym położeniu.
Naderwanie wiązadła często nie jest brane poważnie i leczone domowymi sposobami. Powoduje to, ze w niektórych przypadkach wiązadło staje się niestabilne i staw nie może prawidłowo funkcjonować. W wyniku tego pacjent łatwo potyka się. Prowadzi to do nadwerężenia powierzchni stawowej, czego skutkiem jest wcześniejsze zniszczenie stawu i rozwój choroby zwyrodnieniowej, która nazywa się artroza.
Nie warto bagatelizować żadnych objawów, które mogłyby wskazywać na chorobę organizmu. Szczególnie w przypadku sportowców, u których nieleczone urazy mogą później zaowocować rozwojem choroby, która mogłaby później doprowadzić do przerwania kariery sportowej.
